Ένα ζεϊμπέκικο βαρύ, η μοναξιά μου
κι εσύ αλλού, μοιράζεις υποσχέσεις
Κομμάτιασες για πάντα την καρδιά μου
παράδεισο να βρεις δε θα μπορέσεις
Παίρνω τα μάτια μου να φύγω
κοντά σου λιώνω, λίγο λίγο
Κάνε στην άκρη να περάσω, κάνε στην άκρη
Ούτε δάκρυ δεν αξίζεις, ούτε δάκρυ
Όλα πληρώνονται εδώ, δε μένουν χρέη
κι όταν θα ρθει ο λογαριασμός θα λες τι φταίει
Ένα ζεϊμπέκικο βαρύ, η μοναξιά μου
χίλιες στροφές, μες στο μυαλό και παραζάλη
Σπασμένα στο σανίδι της καρδιάς μου
κομμάτια που δεν ξανασμίγουν πάλι
Μη με ρωτάς, για που πηγαίνω
το θάνατο μου, ανασαίνω
Κάνε στην άκρη να περάσω, κάνε στην άκρη
Ούτε δάκρυ δεν αξίζεις, ούτε δάκρυ
Όλα πληρώνονται εδώ, δε μένουν χρέη
κι όταν θα ρθει ο λογαριασμός θα λες τι φταίει
|
Έna zeibékiko varí, i monaksiá mu
ki esí allu, mirázis iposchésis
Kommátiases gia pánta tin kardiá mu
parádiso na vris de tha borésis
Perno ta mátia mu na fígo
kontá su lióno, lígo lígo
Káne stin ákri na peráso, káne stin ákri
Oíte dákri den aksízis, ute dákri
Όla plirónonte edó, de ménun chréi
ki ótan tha rthi o logariasmós tha les ti ftei
Έna zeibékiko varí, i monaksiá mu
chílies strofés, mes sto mialó ke parazáli
Spasména sto sanídi tis kardiás mu
kommátia pu den ksanasmígun páli
Mi me rotás, gia pu pigeno
to thánato mu, anaseno
Káne stin ákri na peráso, káne stin ákri
Oíte dákri den aksízis, ute dákri
Όla plirónonte edó, de ménun chréi
ki ótan tha rthi o logariasmós tha les ti ftei
|