Κάνει κρύο κάνει κρύο στ’ άδεια μου σεντόνια
πέφτει αγιάζι σκοτεινιάζει σε μισή καρδιά
Όσα είπες μόνο λύπες φέρανε και χιόνια
η απουσία σαν ουσία και σαν παγωνιά
Στην πόρτα περιμένω τα χτυπήματα
του γυρισμού σου ψάχνω βήματα
η αγάπη αιώνες φτιάχνει θύματα
και μια πρώτη φορά
Πάλι πίνω τώρα σβήνω της ζωής μου χρόνια
στο τασάκι η ανάγκη στάχτη και βρωμιά
που ’σαι τώρα σπάω δώρα μιας αγάπης ώρα
η φωνή σου το κορμί σου άγνωστη γωνιά
Στην πόρτα περιμένω τα χτυπήματα
του γυρισμού σου ψάχνω βήματα
η αγάπη αιώνες φτιάχνει θύματα
και μια πρώτη φορά
|
Káni krío káni krío st’ ádia mu sentónia
péfti agiázi skotiniázi se misí kardiá
Όsa ipes móno lípes férane ke chiónia
i apusía san usía ke san pagoniá
Stin pórta periméno ta chtipímata
tu girismu su psáchno vímata
i agápi eónes ftiáchni thímata
ke mia próti forá
Páli píno tóra svíno tis zoís mu chrónia
sto tasáki i anágki stáchti ke vromiá
pu ’se tóra spáo dóra mias agápis óra
i foní su to kormí su ágnosti goniá
Stin pórta periméno ta chtipímata
tu girismu su psáchno vímata
i agápi eónes ftiáchni thímata
ke mia próti forá
|