Πες μου, πες μου πως τα λάθη βγάζουν στο σωστό
Κι απ’ τα τόσα πάθη πες, με ποιο να σκεπαστώ
Δείξε μου τον δρόμο που δε βγάζει σε γκρεμό, να περπατώ.
Το “για πάντα” πες μου, πες μου πως το συζητάς
Μες στο αίμα μου ζωή και θάνατο σκορπάς
Φεύγεις δίχως να σε νοιάζει, πως γιατί χρωστάς, πληρώνω εγώ
Εγώ που αφήνω ορθάνοιχτα βλέμματα, χάδια, ψέματα.
Κανείς δε ξέρει αν η ζωή σε φέρει
Κι αν σε έχει ανάγκη η πληγή να βρει μαχαίρι
Κανείς δε ξέρει πόσο μου λείπεις
Πόση ανάγκη έχει η ψυχή να μη με εγκαταλείπεις
Ξέρω πως νιώθεις, πόσο φοβάσαι
Χίλιες φορές με προσπερνάς και χίλιες πίσω να σαι
Και νοιώθω μόνο το άδειο σου βλέμμα
Να με κοιτάς από μακριά και να μου καις το δέρμα
Πες μου, πες μου τι μου λείπει, τι δεν είμαι εγώ
Που έψαξα να βρω για σένα κι άλλον εαυτό
Μα δεν έχει σημασία όπως κι αν το δω,
τελειώνει εδώ
Λέξεις βρες μου, κάνε κάτι για να ζεσταθώ
Στις σιωπές σου δε χωράω , ούτε να σταθώ
Μια μακραίνεις και τρομάζω να σ ‘ονειρευτώ
Να ζεις εδώ
Εσύ που αφήνεις ορθάνοιχτα βλέμματα, χάδια, ψέματα
Κανείς δε ξέρει αν η ζωή σε φέρει
Κι αν σε έχει ανάγκη η πληγή να βρει μαχαίρι
Κανείς δε ξέρει πόσο μου λείπεις
Πόση ανάγκη έχει η ψυχή να μη με εγκαταλείπεις
Ξέρω πως νιώθεις, πόσο φοβάσαι
Χίλιες φορές με προσπερνάς και χίλιες πίσω να σαι
Και νοιώθω μόνο το άδειο σου βλέμμα
Να με κοιτάς από μακριά και να μου καις το δέρμα
|
Pes mu, pes mu pos ta láthi vgázun sto sostó
Ki ap’ ta tósa páthi pes, me pio na skepastó
Dikse mu ton drómo pu de vgázi se gkremó, na perpató.
To “gia pánta” pes mu, pes mu pos to sizitás
Mes sto ema mu zoí ke thánato skorpás
Fevgis díchos na se niázi, pos giatí chrostás, pliróno egó
Egó pu afíno orthánichta vlémmata, chádia, psémata.
Kanis de kséri an i zoí se féri
Ki an se échi anágki i pligí na vri macheri
Kanis de kséri póso mu lipis
Pósi anágki échi i psichí na mi me egkatalipis
Kséro pos nióthis, póso fováse
Chílies forés me prospernás ke chílies píso na se
Ke niótho móno to ádio su vlémma
Na me kitás apó makriá ke na mu kes to dérma
Pes mu, pes mu ti mu lipi, ti den ime egó
Pu épsaksa na vro gia séna ki állon eaftó
Ma den échi simasía ópos ki an to do,
telióni edó
Léksis vres mu, káne káti gia na zestathó
Stis siopés su de choráo , ute na stathó
Mia makrenis ke tromázo na s ‘onireftó
Na zis edó
Esí pu afínis orthánichta vlémmata, chádia, psémata
Kanis de kséri an i zoí se féri
Ki an se échi anágki i pligí na vri macheri
Kanis de kséri póso mu lipis
Pósi anágki échi i psichí na mi me egkatalipis
Kséro pos nióthis, póso fováse
Chílies forés me prospernás ke chílies píso na se
Ke niótho móno to ádio su vlémma
Na me kitás apó makriá ke na mu kes to dérma
|