Πάλι, ανάμεσα σε δύο,
μαζί σου, κέρδισα λαχείο,
κι εκεί που αράζω να ησυχάσω
πίσω σου τρέχω να σε πιάσω.
Πες μου που βρίσκεις τα κενά
κι όλο περνάς τα στεγανά.
Κάνεις, κάνεις, και τι δεν κάνεις,
όλα τα κάνεις, θα με τρελάνεις,
κάνεις, κάνεις, και τι δεν κάνεις,
όλα τα κάνεις εσύ.
Εγώ παιδί της ησυχίας
κι εσύ αφορμή της αμαρτίας,
μη με σκοτώνεις λίγο λίγο,
πες το στα ίσα και θα φύγω.
Πες το μου τώρα που είν’ αρχή
και μη μου βγάζεις την ψυχή.
Κάνεις, κάνεις, και τι δεν κάνεις,
όλα τα κάνεις, θα με τρελάνεις,
κάνεις, κάνεις, και τι δεν κάνεις,
όλα τα κάνεις εσύ.
|
Páli, anámesa se dío,
mazí su, kérdisa lachio,
ki eki pu arázo na isicháso
píso su trécho na se piáso.
Pes mu pu vrískis ta kená
ki ólo pernás ta steganá.
Kánis, kánis, ke ti den kánis,
óla ta kánis, tha me trelánis,
kánis, kánis, ke ti den kánis,
óla ta kánis esí.
Egó pedí tis isichías
ki esí aformí tis amartías,
mi me skotónis lígo lígo,
pes to sta ísa ke tha fígo.
Pes to mu tóra pu in’ archí
ke mi mu vgázis tin psichí.
Kánis, kánis, ke ti den kánis,
óla ta kánis, tha me trelánis,
kánis, kánis, ke ti den kánis,
óla ta kánis esí.
|