Κάπου κάπου όταν βρέχει
Κι όταν έχει συννεφιά
Φεύγει η σκέψη μου και τρέχει
Στην χλωμή σου ομορφιά
Κάπου κάπου μια ψιχάλα
Μου μιλάει τρυφερά
Για τα μάτια τα μεγάλα
Π’αγαπούσα μια φορά
Η μονότονη βροχούλα
Που κι αυτή έχει ψυχούλα
Μες στη νύχτα απελπισμένα
Κλαίει για σένα και για μένα
Κάπου κάπου στο σκοτάδι
Που ‘ναι απ’ τη βροχή νωπό
Τρέχει η σκέψη μου σαν χάδι
Να σου πει το σ’ αγαπώ
|
Kápu kápu ótan vréchi
Ki ótan échi sinnefiá
Fevgi i sképsi mu ke tréchi
Stin chlomí su omorfiá
Kápu kápu mia psichála
Mu milái triferá
Gia ta mátia ta megála
P’agapusa mia forá
I monótoni vrochula
Pu ki aftí échi psichula
Mes sti níchta apelpisména
Klei gia séna ke gia ména
Kápu kápu sto skotádi
Pu ‘ne ap’ ti vrochí nopó
Tréchi i sképsi mu san chádi
Na su pi to s’ agapó
|