Να πετάξω την καρδιά μου
απ’ την άλλη τη μεριά
σαν αγκίστρι να σκαλώσει
σε μια απάτητη χαρά
Να καρφώσω τα ταξίδια
και να έσταζε το μέλι
στους πικρούς καρπούς σου απάνω
Ό,τι θέλω δε με θέλει
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο δυνατό απ’ το γέλιο
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο αληθινό απ’ το κλάμα
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο σκοτεινό απ’ τα λόγια
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο φωτεινό απ’ το στόμα
Να κεντούσα το μετάξι
έστω και αν δεν το φορώ
να μπορούσε να σ’ αρπάξει
μια που εγώ δεν το μπορώ
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο δυνατό απ’ το γέλιο
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο αληθινό απ’ το κλάμα
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο σκοτεινό απ’ τα λόγια
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο φωτεινό απ’ το στόμα
|
Na petákso tin kardiá mu
ap’ tin álli ti meriá
san agkístri na skalósi
se mia apátiti chará
Na karfóso ta taksídia
ke na éstaze to méli
stus pikrus karpus su apáno
Ό,ti thélo de me théli
Den ipárchi típota
pio dinató ap’ to gélio
Den ipárchi típota
pio alithinó ap’ to kláma
Den ipárchi típota
pio skotinó ap’ ta lógia
Den ipárchi típota
pio fotinó ap’ to stóma
Na kentusa to metáksi
ésto ke an den to foró
na boruse na s’ arpáksi
mia pu egó den to boró
Den ipárchi típota
pio dinató ap’ to gélio
Den ipárchi típota
pio alithinó ap’ to kláma
Den ipárchi típota
pio skotinó ap’ ta lógia
Den ipárchi típota
pio fotinó ap’ to stóma
|