Κάθε πρωί που ξαναρχίζει
μας έχει πάρει την καρδιά μας
στις φάμπρικες μια ιστορία
ζυμώνεται στα δάκρυα μας.
Μα ποιος πονάει για όλα αυτά
και ποιος γι’ αυτά θα κλάψει
ποιος θα μιλήσει στο Θεό
και ποιος θα του τα γράψει.
Μες στα γιαπιά και μες στη σκόνη
στις αγορές και στα σφαγεία
κι απ’ το στρατό γραμμή τιμόνι
και στα παλιά μηχανουργεία.
Μα ποιος πονάει για όλα αυτά
και ποιος γι’ αυτά θα κλάψει
ποιος θα μιλήσει στο Θεό
και ποιος θα του τα γράψει.
|
Káthe pri pu ksanarchízi
mas échi pári tin kardiá mas
stis fábrikes mia istoría
zimónete sta dákria mas.
Ma pios ponái gia óla aftá
ke pios gi’ aftá tha klápsi
pios tha milísi sto Theó
ke pios tha tu ta grápsi.
Mes sta giapiá ke mes sti skóni
stis agorés ke sta sfagia
ki ap’ to strató grammí timóni
ke sta paliá michanurgia.
Ma pios ponái gia óla aftá
ke pios gi’ aftá tha klápsi
pios tha milísi sto Theó
ke pios tha tu ta grápsi.
|