|
Κάθε τέλος μοιάζει να ‘ναι αρχή
Στο πρώτο φως το πρωί
Κι όλα όσα χάθηκαν θα βρεθούν
Στο μαύρο κάποιου βυθού
«θα σε ταξιδεύω μόνο εγώ»
θυμάμαι που μου ‘χες πει
μα από τότε έχω να σε δω
και ψάχνω ακόμα γιατί
κι όλα γύρω μοιάζουν να ‘ναι ψεύτικα
όλα γύρω μοιάζουν να ‘ναι ψεύτικα
Γιατί, ποτέ δεν είμαι, στα όνειρά σου
Γιατί, ποτέ δεν είμαι, στα σχέδιά σου
Γιατί, ποτέ δεν είμαι, μες στη καρδιά σου
Γιατί, ποτέ δεν είμαι, στα όνειρά σου, γιατί
Κάθε βράδυ σκύβει μιαν αυγή
Να μας θυμίζει γιατί
όσα μας πληγώνουν σαν περνούν
Σαν μια ανάμνηση ζουν
Κρατάω κλειδωμένη μια στιγμή
Στου χρόνου κάποιο κελί
Στο χαμόγελό σου το κλειδί
Μα δείχνει να ‘χει χαθεί
Κι όλα γύρω μοιάζουν να ‘ναι ψεύτικα
όλα γύρω μοιάζουν να ‘ναι ψεύτικα.
|
Káthe télos miázi na ‘ne archí
Sto próto fos to pri
Ki óla ósa cháthikan tha vrethun
Sto mavro kápiu vithu
«tha se taksidevo móno egó»
thimáme pu mu ‘ches pi
ma apó tóte écho na se do
ke psáchno akóma giatí
ki óla giro miázun na ‘ne pseftika
óla giro miázun na ‘ne pseftika
Giatí, poté den ime, sta ónirá su
Giatí, poté den ime, sta schédiá su
Giatí, poté den ime, mes sti kardiá su
Giatí, poté den ime, sta ónirá su, giatí
Káthe vrádi skívi mian avgí
Na mas thimízi giatí
ósa mas pligónun san pernun
San mia anámnisi zun
Kratáo klidoméni mia stigmí
Stu chrónu kápio kelí
Sto chamógeló su to klidí
Ma dichni na ‘chi chathi
Ki óla giro miázun na ‘ne pseftika
óla giro miázun na ‘ne pseftika.
|
