|
Δεν θέλω άλλο
κάτι πλευρές μου σκοτεινές
που ζουν σαν πρώτες
Τις τελευταίες μας σκηνές
Δεν θέλω άλλο
να εξηγώ κάθε φυγή
επιστροφές σου
του τηλεφώνου τη σιωπή
Δεν τα θέλω όσα αντέχω
τις γιορτές που ζω κι απέχω
πριν μισήσω την αγάπη
Κι ό,τι γύρω μου υπάρχει
Κάτι δυνατό να σε ξεχάσω
Σ’ άλλο ουρανό να αποδράσω
έντονα κι απλά πάλι να ζήσω
Μ’ άλλη αγκαλιά να σε νικήσω
Κάτι δυνατό να σε διαγράψω
να μην είμαι εδώ, να μην σε ψάξω
κάτι να συμβεί, σε σένα να μοιάσω
κάτι δυνατό να σε ξεχάσω
Δεν θέλω άλλο
να λύνω αινίγματα σου πια
ν’αναρωτιέμαι
αν είναι λίγα τα βαθιά
δεν θέλω άλλο
να δίνω μάχη να σε δω
να υπερβάλλεις
και να το βρίσκω λογικό
|
Den thélo állo
káti plevrés mu skotinés
pu zun san prótes
Tis teleftees mas skinés
Den thélo állo
na eksigó káthe figí
epistrofés su
tu tilefónu ti siopí
Den ta thélo ósa antécho
tis giortés pu zo ki apécho
prin misíso tin agápi
Ki ó,ti giro mu ipárchi
Káti dinató na se ksecháso
S’ állo uranó na apodráso
éntona ki aplá páli na zíso
M’ álli agkaliá na se nikíso
Káti dinató na se diagrápso
na min ime edó, na min se psákso
káti na simvi, se séna na miáso
káti dinató na se ksecháso
Den thélo állo
na líno enígmata su pia
n’anarotiéme
an ine líga ta vathiá
den thélo állo
na díno máchi na se do
na ipervállis
ke na to vrísko logikó
|
