Απέναντι την έβαλα τη μνήμη
της είπα να καθίσει και να πιει
την κάθε μας στιγμή να θυμηθεί
που ήσουν και δεν ήσουνα εκεί.
Απέναντι την έβαλα τη μνήμη
της είπα όλα να τα διηγηθεί
της πρώτης μας της θάλασσας το ασήμι
της τελευταίας μέρας τη βροχή.
Είναι κάτι απογεύματα
που δεν γίνονται βράδια
της καρδιάς μας τα γεύματα
σταματάνε στον καφέ.
Είναι κάτι απογεύματα
που δεν φτάνουν στα χάδια
σαν τα θαύματα
σαν τα θαύματα
που δεν έκανες ποτέ.
Κι εσένα αν σε είχα απέναντί μου
θα σ’ έβαζα τα ίδια να μου πεις
αν ήμουνα ο βράχος μιας ζωής
ή ένα βοτσαλάκι της στιγμής.
Τι ψέμα – αν σε είχα απέναντί μου
δεν θ’ άφηνα ούτε λέξη σου να βγει
θα σ’ άρπαζα μ’ όλη τη δύναμή μου
να γίνεις το μεγάλο μου φιλί.
Είναι κάτι απογεύματα
που δεν γίνονται βράδια
της καρδιάς μας τα γεύματα
σταματάνε στον καφέ.
Είναι κάτι απογεύματα
που δεν φτάνουν στα χάδια
σαν τα θαύματα
σαν τα θαύματα
που δεν έκανες ποτέ.
|
Apénanti tin évala ti mními
tis ipa na kathísi ke na pii
tin káthe mas stigmí na thimithi
pu ísun ke den ísuna eki.
Apénanti tin évala ti mními
tis ipa óla na ta diigithi
tis prótis mas tis thálassas to asími
tis telefteas méras ti vrochí.
Ine káti apogevmata
pu den ginonte vrádia
tis kardiás mas ta gevmata
stamatáne ston kafé.
Ine káti apogevmata
pu den ftánun sta chádia
san ta thafmata
san ta thafmata
pu den ékanes poté.
Ki eséna an se icha apénantí mu
tha s’ évaza ta ídia na mu pis
an ímuna o vráchos mias zoís
í éna votsaláki tis stigmís.
Ti pséma – an se icha apénantí mu
den th’ áfina ute léksi su na vgi
tha s’ árpaza m’ óli ti dínamí mu
na ginis to megálo mu filí.
Ine káti apogevmata
pu den ginonte vrádia
tis kardiás mas ta gevmata
stamatáne ston kafé.
Ine káti apogevmata
pu den ftánun sta chádia
san ta thafmata
san ta thafmata
pu den ékanes poté.
|