Εσύ γελάς τις δύσκολες στιγμές μου
και φεύγεις μακριά δεν αντέχεις τέτοια μου λες
και προσπαθώ να κλείσω τις πληγές μου
που μ’ άνοιξες εσύ κατά λάθος δήθεν δεν φταις
Και το ξημέρωμα με βρίσκει να πονώ
και να παραμιλώ
Κι όλο ρωτάω να μάθω γιατί
ότι αγαπάω τελειώνει νωρίς
έτσι είναι η αγάπη μου λένε κυλάει σαν νερό
κι εγώ που νόμιζα ότι θα ’ρθεις
και θα κρατήσει αυτό για καιρό
να σε κοιτάζω να φεύγεις ξανά δεν μπορώ
Εκεί που πας τα βράδια και περνάς
το ξέρω εγώ καλά σαν και μένα άλλος κανείς
δεν σ’ αγαπά και μη ξεγελαστείς
το τρένο της ζωής έχεις θέσεις μόνο για μας
Και το ξημέρωμα πάλι σε σκέφτηκα
και σ’ ονειρεύτηκα
Κι όλο ρωτάω να μάθω γιατί
ότι αγαπάω τελειώνει νωρίς
έτσι είναι η αγάπη μου λένε κυλάει σαν νερό
κι εγώ που νόμιζα ότι θα ’ρθεις
και θα κρατήσει αυτό για καιρό
να σε κοιτάζω να φεύγεις ξανά δεν μπορώ
|
Esí gelás tis dískoles stigmés mu
ke fevgis makriá den antéchis tétia mu les
ke prospathó na kliso tis pligés mu
pu m’ ánikses esí katá láthos díthen den ftes
Ke to ksiméroma me vríski na ponó
ke na paramiló
Ki ólo rotáo na mátho giatí
óti agapáo telióni norís
étsi ine i agápi mu léne kilái san neró
ki egó pu nómiza óti tha ’rthis
ke tha kratísi aftó gia keró
na se kitázo na fevgis ksaná den boró
Eki pu pas ta vrádia ke pernás
to kséro egó kalá san ke ména állos kanis
den s’ agapá ke mi ksegelastis
to tréno tis zoís échis thésis móno gia mas
Ke to ksiméroma páli se skéftika
ke s’ onireftika
Ki ólo rotáo na mátho giatí
óti agapáo telióni norís
étsi ine i agápi mu léne kilái san neró
ki egó pu nómiza óti tha ’rthis
ke tha kratísi aftó gia keró
na se kitázo na fevgis ksaná den boró
|