|
Κλείσε την πόρτα κι έλα να σου πω
σβήσε τα φώτα, πες μου σ’ αγαπώ
Μέσα στης νύχτας τον γλυκό αναστεναγμό
ταξίδι της ζωής μου μαγικό
Κάτι μου λέει να ονειρευτώ
έχεις τα νιάτα κι έχω τον καημό
και το φεγγάρι σαν σπασμένο χρυσό γυαλί
να κόβει και να βάφει το φιλί
Κάνω στο φεγγαράκι μιαν ευχή
όσο αντέχει σώμα και ψυχή
είμαι από χώμα, γίνε μια σιγανή βροχή
βροχή νυχτερινή, σαν μουσική
Έτοιμη η καρδιά από καιρό
δώσ’ μου ψυχή μου αθάνατο νερό
Στην αγκαλιά του φεγγαριού ν’ αποκοιμηθώ
στο σώμα σου να μπω και να χαθώ.
|
Klise tin pórta ki éla na su po
svíse ta fóta, pes mu s’ agapó
Mésa stis níchtas ton glikó anastenagmó
taksídi tis zoís mu magikó
Káti mu léi na onireftó
échis ta niáta ki écho ton kaimó
ke to fengári san spasméno chrisó gialí
na kóvi ke na váfi to filí
Káno sto fengaráki mian efchí
óso antéchi sóma ke psichí
ime apó chóma, gine mia siganí vrochí
vrochí nichteriní, san musikí
Έtimi i kardiá apó keró
dós’ mu psichí mu athánato neró
Stin agkaliá tu fengariu n’ apokimithó
sto sóma su na bo ke na chathó.
|
