Κλεισμένοι δρόμοι | Klisméni drómi

Είναι πολύ σκληρό, το αίσθημα γυμνό
να με κρατά ζεστό, έξω από την αγκαλιά σου.

Μια μάχη σιωπηλή με ότι πονάει πολύ
τι πιο γενναίο μπορεί, να μπορέσω μακριά σου.

Φοβάμαι έτσι να ζήσω,
Δυο βήματα κάνω μπροστά και αμέσως μετρώ τρία πίσω.
Φοβάμαι να πολεμήσω.
Η απώλεια είναι πληγή, που δεν θέλω ν’ αγγίξω.

Σ’ έχω μια, και δυο δεν σ’ έχω , κι αν είμαι πάνω απ’ ότι αντέχω
Μα την έρημο μου βρέχω, να είν’ όαση για μας

Γύρω μου κλεισμένοι δρόμοι το αδιέξοδο σκοτώνει.
Είσαι εσύ για μένα, ακόμη γκρεμός της μοναξιάς.

Μαθαίνω τι σημαίνει ν’ αγαπάς,
χωρίς να ‘χεις παράδεισο να πας.

Χωρίς να φταίει κανείς, είναι πολύ σκληρό,
να την πληρώνω εγώ.
Μια σκιά αντί για σώμα.

Δεν ξέρω να σου πω είναι αργά ή νωρίς.
Μα δεν μπορώ χωρίς.
Δεν συνήθισα ακόμα.

Ine polí skliró, to esthima gimnó
na me kratá zestó, ékso apó tin agkaliá su.

Mia máchi siopilí me óti ponái polí
ti pio genneo bori, na boréso makriá su.

Fováme étsi na zíso,
Dio vímata káno brostá ke amésos metró tría píso.
Fováme na polemíso.
I apólia ine pligí, pu den thélo n’ angikso.

S’ écho mia, ke dio den s’ écho , ki an ime páno ap’ óti antécho
Ma tin érimo mu vrécho, na in’ óasi gia mas

Giro mu klisméni drómi to adiéksodo skotóni.
Ise esí gia ména, akómi gkremós tis monaksiás.

Matheno ti simeni n’ agapás,
chorís na ‘chis parádiso na pas.

Chorís na ftei kanis, ine polí skliró,
na tin pliróno egó.
Mia skiá antí gia sóma.

Den kséro na su po ine argá í norís.
Ma den boró chorís.
Den siníthisa akóma.