Κοίτα με στα μάτια | Kita me sta mátia

Χάρτινος ο κόσμος, ψεύτικος ντουνιάς,
όμως το τραγούδι ξέρει πού πονάς.
Μόνο στο ρυθμό του είναι νόμιμο
το ανυπότακτο που κρύβω και το φρόνιμο.

Βήμα κι άλλο βήμα, βήματα παλιά,
ο χορός ανοίγει σαν την αγκαλιά.

Κοίτα με στα μάτια, πάτα όπου πατώ,
κράτα με καλά απόψε, μην αναληφθώ.

Πότε σαν πουλάκι, πότε στα δεσμά,
όλη η ζωή μου ένα ξάφνιασμα.
Νιώθω πιο δικό μου ό,τι έχασα
κι όσα έχω δε μου κάνουν και τα ξέχασα.

Chártinos o kósmos, pseftikos ntuniás,
ómos to tragudi kséri pu ponás.
Móno sto rithmó tu ine nómimo
to anipótakto pu krívo ke to frónimo.

Oíma ki állo víma, vímata paliá,
o chorós anigi san tin agkaliá.

Kita me sta mátia, páta ópu pató,
kráta me kalá apópse, min analifthó.

Póte san puláki, póte sta desmá,
óli i zoí mu éna ksáfniasma.
Niótho pio dikó mu ó,ti échasa
ki ósa écho de mu kánun ke ta kséchasa.