Έσβησα τα φώτα πίσω μου η ζωή.
Έκλεισα την πόρτα κράτα το κλειδί,
το σκοτάδι ρώτα ποιος θα μετρηθεί,
ποιος θα πληγωθεί.
Βρες μου την αιτία για μια στάλα γη
τόσα χρόνια βία, κόκκινη βροχή
η απελπισία έγινε οργή
και στερνή θυσία, κρύψε το παιδί.
Μη ρωτάς ποιος φταίει είναι πια αργά,
το ποτάμι ρέει μέσα στην φωτιά.
Η μοίρα του μας καίει και μας κυβερνά
και μας πολεμά.
Το παλιό μας τραύμα δε θα γιατρευτεί
κάνε μου ένα τάμα έχουμε χαθεί,
μόνο κάποιο θαύμα θα μας λυπηθεί.
Βρες μου την αιτία για μια στάλα γη
τόσα χρόνια βία, κόκκινη βροχή
η απελπισία έγινε οργή
και στερνή θυσία, σώσε το παιδί.
|
Έsvisa ta fóta píso mu i zoí.
Έklisa tin pórta kráta to klidí,
to skotádi róta pios tha metrithi,
pios tha pligothi.
Ores mu tin etía gia mia stála gi
tósa chrónia vía, kókkini vrochí
i apelpisía égine orgí
ke sterní thisía, krípse to pedí.
Mi rotás pios ftei ine pia argá,
to potámi réi mésa stin fotiá.
I mira tu mas kei ke mas kiverná
ke mas polemá.
To palió mas trafma de tha giatrefti
káne mu éna táma échume chathi,
móno kápio thafma tha mas lipithi.
Ores mu tin etía gia mia stála gi
tósa chrónia vía, kókkini vrochí
i apelpisía égine orgí
ke sterní thisía, sóse to pedí.
|