Νιώθω ξένη σ’ αυτή την πόλη
που μ’ αφήσαν και φύγαν όλοι
στη μοναξιά μου γιατί να μείνω
και την καρδιά μου γιατί να δίνω
Η φωνή σου μες στο μυαλό μου
ζωντανεύει το όνειρό μου
να βγω σαν ήλιος μέσα απ’ το ψέμα
να ταξιδέψω να ’ρθω σε σένα
Ξενιτιά μου φωλιά του ονείρου
τα φτερά μου για σένα ανοίγω
να δω μες στη γαλάζια σου ματιά
ν’ αλλάζει χρώματα η γκρίζα ερημιά
Ξενιτιά μου φωλιά του ονείρου
τα φτερά μου για σένα ανοίγω
στην αγκαλιά σου μέσα να χαθώ
και μες στο σώμα σου να ξαναγεννηθώ
Σ’ έναν κόσμο χωρίς ελπίδα
ταξιδεύω χωρίς πυξίδα
δε θέλω άλλο να υπομένω
και άδειες μέρες να περιμένω
Η μορφή σου τα κρύα βράδια
το κορμί μου γεμίζει χάδια
κι εγώ παλεύω να βγω απ’ το ψέμα
να ταξιδέψω να ’ρθω σε σένα
Ξενιτιά μου φωλιά του ονείρου
τα φτερά μου για σένα ανοίγω
να δω μες στη γαλάζια σου ματιά
ν’ αλλάζει χρώματα η γκρίζα ερημιά
Ξενιτιά μου φωλιά του ονείρου
τα φτερά μου για σένα ανοίγω
στην αγκαλιά σου μέσα να χαθώ
και μες στο σώμα σου να ξαναγεννηθώ
|
Niótho kséni s’ aftí tin póli
pu m’ afísan ke fígan óli
sti monaksiá mu giatí na mino
ke tin kardiá mu giatí na díno
I foní su mes sto mialó mu
zontanevi to óniró mu
na vgo san ílios mésa ap’ to pséma
na taksidépso na ’rtho se séna
Ksenitiá mu foliá tu oniru
ta fterá mu gia séna anigo
na do mes sti galázia su matiá
n’ allázi chrómata i gkríza erimiá
Ksenitiá mu foliá tu oniru
ta fterá mu gia séna anigo
stin agkaliá su mésa na chathó
ke mes sto sóma su na ksanagennithó
S’ énan kósmo chorís elpída
taksidevo chorís piksída
de thélo állo na ipoméno
ke ádies méres na periméno
I morfí su ta kría vrádia
to kormí mu gemízi chádia
ki egó palevo na vgo ap’ to pséma
na taksidépso na ’rtho se séna
Ksenitiá mu foliá tu oniru
ta fterá mu gia séna anigo
na do mes sti galázia su matiá
n’ allázi chrómata i gkríza erimiá
Ksenitiá mu foliá tu oniru
ta fterá mu gia séna anigo
stin agkaliá su mésa na chathó
ke mes sto sóma su na ksanagennithó
|