|
Άνοιξε τα μάτια ξένε
κοίτα μέσα μου στο ατέλειωτο κενό,
Άκου όλα αυτά που λένε
τα θεριά που κρύβω στο μυαλό.
Κοίτα αυτή την πόλη ξένε
κοίτα την τη βασίλισσα των σκουπιδιών.
Δες τους πως θρηνούν και κλαίνε
τη ζωή που χάσαν των παραμυθιών.
Δεν έχω αλήθεια τρόπο να σου πω τι έχει αλλάξει
δεν έχω ιδέα τι απ’ το χέρι μου περνά,
δεν ξέρω ακόμη τι κρατάς και τι έχεις πετάξει,
δεν ξέρω αν κάτι πια απ’ όλα αυτά μετρά.
Κοίτα την πόλη ξένε και τα δίποδα σκουπίδια,
για τα μεγάλα λόγια πέρασε ο καιρός.
Άλλαξε τώρα ή κάνε μια από τα ίδια..
δεν έχει πίσω πια ότι υπάρχει είναι εμπρός
|
Άnikse ta mátia kséne
kita mésa mu sto atélioto kenó,
Άku óla aftá pu léne
ta theriá pu krívo sto mialó.
Kita aftí tin póli kséne
kita tin ti vasílissa ton skupidión.
Des tus pos thrinun ke klene
ti zoí pu chásan ton paramithión.
Den écho alíthia trópo na su po ti échi alláksi
den écho idéa ti ap’ to chéri mu perná,
den kséro akómi ti kratás ke ti échis petáksi,
den kséro an káti pia ap’ óla aftá metrá.
Kita tin póli kséne ke ta dípoda skupídia,
gia ta megála lógia pérase o kerós.
Άllakse tóra í káne mia apó ta ídia..
den échi píso pia óti ipárchi ine ebrós
|
