|
Σαν χιλιόμετρο πίσω μου σ’ αφήνω
σαν τα κίτρινα φώτα στο δρόμο σου σκύβω κι ότι έχω στο δίνω.
Η νύχτα σταματάει στα διόδια
και η μέρα σου γνέφει, ξεκινάει, με προσπερνάει στα βρεγμένα καλώδια.
Ξημέρωμα στην εθνική
σ’ αγαπάω ακόμα
σε χρειάζομαι γιατί με σκορπάς, με τρέφεις
όπως η βροχή το χώμα.
Σαν ταμπέλα, σαν δέντρο, σαν βράχος
πάνω μου έχεις χαράξει πολλά κι όμως
στέκω κοντά σου μονάχος.
Κι όσα ελπίζω, ποθώ και φοβάμαι
σαν φανάρια που τρέχουν, δυναμώνουν,
με τυφλώνουν μα πάντα περνάνε.
Ξημέρωμα στην εθνική
σ’ αγαπάω ακόμα
σε χρειάζομαι γιατί με σκορπάς, με τρέφεις
όπως η βροχή το χώμα.
|
San chiliómetro píso mu s’ afíno
san ta kítrina fóta sto drómo su skívo ki óti écho sto díno.
I níchta stamatái sta diódia
ke i méra su gnéfi, ksekinái, me prospernái sta vregména kalódia.
Ksiméroma stin ethnikí
s’ agapáo akóma
se chriázome giatí me skorpás, me tréfis
ópos i vrochí to chóma.
San tabéla, san déntro, san vráchos
páno mu échis charáksi pollá ki ómos
stéko kontá su monáchos.
Ki ósa elpízo, pothó ke fováme
san fanária pu tréchun, dinamónun,
me tiflónun ma pánta pernáne.
Ksiméroma stin ethnikí
s’ agapáo akóma
se chriázome giatí me skorpás, me tréfis
ópos i vrochí to chóma.
|
