|
Κώστα Μίχο, γιατί κρύβεις τ’ όνομά σου;
Στα καφενεία που συχνάζεις δεν κατοικούν οι παντοκράτορες.
Κώστας Καρυωτάκης γράφει κι η ταυτότητά σου,
πρίγκιπας επάγγελμα, πρίγκιπας για τη γενιά σου.
Παραμονεύουν οι φασίστες με τους ψευδομάρτυρες.
Κώστα Μίχο, σε ποιον κρύβεις τ’ όνομά σου;
Μες στα ένδοξα Παρίσια δεν κερδίζεις τον παράδεισο.
Την ξυραφιά του Ρεμπώ τη σκεπάζουν τα μαλλιά σου,
δεν φτάνουν όλα τα νερά της γης να πλύνουν το άγαλμά σου,
μια νεκροψία, κι ύστερα το γαλανό πουκάμισο.
Κώστα Μίχο, μη μου κρύβεις τ’ όνομά σου.
Ένα κλαδάκι ουρανός ήταν μονάχα ο κλήρος σου.
Στις λοταρίες των ποιητών μια βρύση έλαχε στη μοιρασιά σου.
Της ζητιανιάς η φιλία ισορροπεί τη ζυγαριά σου,
στιχάκια ψίχουλα, μετάληψη και μύρο σου.
Κώστα Μίχο, μη μου κρύβεις τ’ όνομά σου.
|
Kósta Mícho, giatí krívis t’ ónomá su;
Sta kafenia pu sichnázis den katikun i pantokrátores.
Kóstas Kariotákis gráfi ki i taftótitá su,
prígkipas epángelma, prígkipas gia ti geniá su.
Paramonevun i fasístes me tus psevdomártires.
Kósta Mícho, se pion krívis t’ ónomá su;
Mes sta éndoksa Parísia den kerdízis ton parádiso.
Tin ksirafiá tu Rebó ti skepázun ta malliá su,
den ftánun óla ta nerá tis gis na plínun to ágalmá su,
mia nekropsía, ki ístera to galanó pukámiso.
Kósta Mícho, mi mu krívis t’ ónomá su.
Έna kladáki uranós ítan monácha o klíros su.
Stis lotaríes ton piitón mia vrísi élache sti mirasiá su.
Tis zitianiás i filía isorropi ti zigariá su,
stichákia psíchula, metálipsi ke míro su.
Kósta Mícho, mi mu krívis t’ ónomá su.
|
