Εδώ λοιπόν στην επαρχία της Αθήνας
απ’ το παράθυρο περνάει κι αυτός ο μήνας
τρέχουν φωνές, τρέχει η ζωή, δεν περιμένει
εμάς που μείναμε τροχοί σταματημένοι.
Κάνε ακόμα μια στροφή για μας ρε μάγκα
Κάνε να πέσει ο ουρανός μες στην παράγκα
πιάσε τ’ αστέρια γιατί γη δεν απομένει
για μας που ζούμε μια ζωή κυνηγημένοι.
Εδώ λοιπόν στην αποβάθρα του πλανήτη
πόσοι δε φύγαν για να βρουν καινούργιο σπίτι
Τι να σου πω πώς είναι αλλού, ποτέ δεν πήγα
αυτή η πέτρα κι αλυσίδα και πατρίδα.
Κάνε ακόμα μια στροφή για μας ρε μάγκα
Κάνε να πέσει ο ουρανός μες στην παράγκα
πιάσε τ’ αστέρια γιατί γη δεν απομένει
για μας που ζούμε μια ζωή κυνηγημένοι.
|
Edó lipón stin eparchía tis Athínas
ap’ to paráthiro pernái ki aftós o mínas
tréchun fonés, tréchi i zoí, den periméni
emás pu miname trochi stamatiméni.
Káne akóma mia strofí gia mas re mágka
Káne na pési o uranós mes stin parágka
piáse t’ astéria giatí gi den apoméni
gia mas pu zume mia zoí kinigiméni.
Edó lipón stin apováthra tu planíti
pósi de fígan gia na vrun kenurgio spíti
Ti na su po pós ine allu, poté den píga
aftí i pétra ki alisída ke patrída.
Káne akóma mia strofí gia mas re mágka
Káne na pési o uranós mes stin parágka
piáse t’ astéria giatí gi den apoméni
gia mas pu zume mia zoí kinigiméni.
|