|
Εσύ που λες, γη και ουρανός δε μοιάζει
κι ό,τι κι αν γίνει, μια στάλα δε σε νοιάζει,
εσύ με έμαθες να νιώθω μίσος,
κι εγώ που ήταν για να τ’ αποφασίσω,
τώρα ούτε βήμα δεν πάω παραπίσω,
γι’ αυτό σου λέω, πρόσεξέ με, ίσως,
Από τον εγωισμό μου καταστρέψω τον εαυτό μου,
μέχρι να καώ, να σβήσω, να σου λέω, δεν ξέρω, ίσως,
μήπως και υποφέρεις, μα όλα εσύ τα ξέρεις.
Άχου, η πολλή αγάπη βγάζει δόντι, πέφτει και σε λάθη,
μήπως δεν το ξέρεις, λέω, μήπως,
λέω μήπως, λέω ίσως, αχ, είναι αγάπη και δεν είναι μίσος,
μα πάλι λέω, πρόσεξέ με, ίσως,
Από τον εγωισμό μου καταστρέψω τον εαυτό μου,
μέχρι να καώ, να σβήσω, να σου λέω, δεν ξέρω, ίσως,
μήπως και υποφέρεις, μα όλα εσύ τα ξέρεις.
Μέχρι να καώ, να σβήσω, να σου λέω, δεν ξέρω, ίσως,
μήπως και υποφέρεις, μα όλα εσύ τα ξέρεις.
|
Esí pu les, gi ke uranós de miázi
ki ó,ti ki an gini, mia stála de se niázi,
esí me émathes na niótho mísos,
ki egó pu ítan gia na t’ apofasíso,
tóra ute víma den páo parapíso,
gi’ aftó su léo, próseksé me, ísos,
Apó ton egismó mu katastrépso ton eaftó mu,
méchri na kaó, na svíso, na su léo, den kséro, ísos,
mípos ke ipoféris, ma óla esí ta kséris.
Άchu, i pollí agápi vgázi dónti, péfti ke se láthi,
mípos den to kséris, léo, mípos,
léo mípos, léo ísos, ach, ine agápi ke den ine mísos,
ma páli léo, próseksé me, ísos,
Apó ton egismó mu katastrépso ton eaftó mu,
méchri na kaó, na svíso, na su léo, den kséro, ísos,
mípos ke ipoféris, ma óla esí ta kséris.
Méchri na kaó, na svíso, na su léo, den kséro, ísos,
mípos ke ipoféris, ma óla esí ta kséris.
|
