Μ’ είχες δει να πέφτω
Σαν παιδί στο χώμα
Κι είχες γίνει στόμα
Πάνω στην πληγή
Μ’ είχες δει δεμένο
Σ’ ένα λιμανάκι
Κι ήρθες σαν αεράκι
Πίσω απ’ το πανί
Πες μου πως να ζήσω τώρα μακριά σου
Από που ν’ αρχίσω, σε παρακαλώ
Μου ‘χεις μάθει όσα ξέρει η καρδιά σου
Πες μου και το «γεια σου» κι άντε στο καλό
Μ’ είχες δει να μπαίνω
Μες στην καταιγίδα
Κι ήσουν η πυξίδα
Μήπως και χαθώ
Μ’ είχες δει να σβήνω
Σαν γραμμή απ’ αστέρι
Κι άπλωσες το χέρι
Να ‘χω να πιαστώ
Κι αν θα με δεις ποτέ να κλαίω άδικα
πάλι θα δακρύσει η καρδιά
Αφού το μόνο θηλυκό που μ’ έχει σίγουρα αγαπήσει
ειν’ η μοναξιά
|
M’ iches di na péfto
San pedí sto chóma
Ki iches gini stóma
Páno stin pligí
M’ iches di deméno
S’ éna limanáki
Ki írthes san aeráki
Píso ap’ to paní
Pes mu pos na zíso tóra makriá su
Apó pu n’ archíso, se parakaló
Mu ‘chis máthi ósa kséri i kardiá su
Pes mu ke to «gia su» ki ánte sto kaló
M’ iches di na beno
Mes stin kategida
Ki ísun i piksída
Mípos ke chathó
M’ iches di na svíno
San grammí ap’ astéri
Ki áploses to chéri
Na ‘cho na piastó
Ki an tha me dis poté na kleo ádika
páli tha dakrísi i kardiá
Afu to móno thilikó pu m’ échi sígura agapísi
in’ i monaksiá
|