Πως κουράστηκα να ‘ρθω ως εδώ,
πως λαχτάρησα μες στο καιρό
Μάνα μου Γη, Μάνα μου Γη
Κι όταν έμαθα πως ν’ αγαπώ,
μόνος έμεινα να προσπαθώ
Μάνα μου Γη, Μάνα μου Γη
Το φόρεμά της το μπλε
μπρος στα πόδια μου λίκνισε
σκύψε και πάρ’ το να δεις, μου λες
πως στο σώμα βαθιές οι πληγές
που άνοιξες …
Πόσο τρόμαξα θα σου το πω
μες στα στήθια σου τον πυρετό
Μάνα μου Γη, Μάνα μου Γη
Κι έτσι έμαθα το μυστικό
ό, τι έχασα πως να το βρω
Μάνα μου Γη, Μάνα μου Γη
Το φόρεμά της το μπλε
μπρος στα πόδια μου λίκνισε
σκύψε και πάρ’ το να δεις, μου λες
πως στο σώμα βαθιές οι πληγές
που άνοιξες
|
Pos kurástika na ‘rtho os edó,
pos lachtárisa mes sto keró
Mána mu Gi, Mána mu Gi
Ki ótan ématha pos n’ agapó,
mónos émina na prospathó
Mána mu Gi, Mána mu Gi
To fóremá tis to ble
bros sta pódia mu líknise
skípse ke pár’ to na dis, mu les
pos sto sóma vathiés i pligés
pu ánikses …
Póso trómaksa tha su to po
mes sta stíthia su ton piretó
Mána mu Gi, Mána mu Gi
Ki étsi ématha to mistikó
ó, ti échasa pos na to vro
Mána mu Gi, Mána mu Gi
To fóremá tis to ble
bros sta pódia mu líknise
skípse ke pár’ to na dis, mu les
pos sto sóma vathiés i pligés
pu ánikses
|