Μάσκα δε φόρεσα ποτέ μου στη ζωή
κι είναι τα λόγια μου σωστά και μετρημένα
είμαι ο άντρας σου μα τούτο το πρωί
χωρίζει ο δρόμος μου για πάντα από σένα
Φεύγω λοιπόν και μη με βλέπεις κι απορείς
δεν είμαι άνθρωπος εγώ να σε προδώσω
ξέρω σε πλήγωσα μα να με συγχωρείς
μ’ ένα στεφάνι μια καρδιά δε θα σκοτώσω
Είναι που έχω το φιλί σου βαρεθεί
κι ούτε συγκίνηση καμιά για σένα νιώθω
εγώ γυρεύω κάτι άλλο στη ζωή
με αναστάτωση με τρέλα και με πόθο
|
Máska de fóresa poté mu sti zoí
ki ine ta lógia mu sostá ke metriména
ime o ántras su ma tuto to pri
chorízi o drómos mu gia pánta apó séna
Fevgo lipón ke mi me vlépis ki aporis
den ime ánthropos egó na se prodóso
kséro se plígosa ma na me sigchoris
m’ éna stefáni mia kardiá de tha skotóso
Ine pu écho to filí su varethi
ki ute sigkínisi kamiá gia séna niótho
egó girevo káti állo sti zoí
me anastátosi me tréla ke me pótho
|