Μάτια ολοκαυτώματα | Mátia olokaftómata

Δε θέλω τώρα να ξυπνάω
τα φλογερά πουλιά της τρυφερότητας.
Δε θέλω τις συνηθισμένες μικρές σιωπές
και τις κουβέντες τις μεγάλες,
κουβέντες που δεν λένε τίποτα

Δε θέλω τρίμματα
θέλω δυο μάτια ολοκαυτώματα
και μια συνηθισμένη καλημέρα.

Θέλω κοντά μου τη σιωπή των ήχων
που σαν γυρνάνε απ’ το ταξίδι τους
διαλέγουν να κουρνιάσουν δίπλα μου.

Κι οι μέρες γύρω μου να πλέκουν
να πλέκουν το πουλόβερ των αφρών τους.

De thélo tóra na ksipnáo
ta flogerá puliá tis triferótitas.
De thélo tis sinithisménes mikrés siopés
ke tis kuvéntes tis megáles,
kuvéntes pu den léne típota

De thélo trímmata
thélo dio mátia olokaftómata
ke mia sinithisméni kaliméra.

Thélo kontá mu ti siopí ton íchon
pu san girnáne ap’ to taksídi tus
dialégun na kurniásun dípla mu.

Ki i méres giro mu na plékun
na plékun to pulóver ton afrón tus.