Μαύρη πέτρα | Mavri pétra

Την ώρα που σ’ αγκάλιαζα
για το πικρό ταξίδι
στα δυο σου μάτια μάντεψα
το σκοτεινό ουρανό

Ο χωρισμός σου μ’ έπνιξε
κι ήταν ο πόνος φίδι
καθώς της μοίρας τράβηξα
τον πιο βαρύ λαχνό

Αν τύχαινε να γύριζες
μια νύχτα σαν κι αυτή
ο ίσκιος μου θα `ρχοτανε
βουβά να σε δεχτεί

Κορίτσι μου που πίστεψες
κι έριξες μαύρη πέτρα
σε περιμένει η πόρτα μου
σαν άλλοτε ανοιχτή

Tin óra pu s’ agkáliaza
gia to pikró taksídi
sta dio su mátia mántepsa
to skotinó uranó

O chorismós su m’ épnikse
ki ítan o pónos fídi
kathós tis miras tráviksa
ton pio varí lachnó

An tíchene na girizes
mia níchta san ki aftí
o ískios mu tha `rchotane
vuvá na se dechti

Korítsi mu pu pístepses
ki érikses mavri pétra
se periméni i pórta mu
san állote anichtí