|
Να μη με λες καλό παιδί
τώρα που με λυπάσαι
τώρα που σε συγχώρεσα
και δίπλα μου κοιμάσαι
Με ήσυχη συνείδηση
λυτρώνεις το γινάτι
Που είχα βάλει να γευτείς
στη μαχαιριά τ’ αλάτι
Με ήσυχη συνείδηση
και αγκαλιά γεμάτη
Εσύ δεν ξέρεις πως πονά
στη μαχαιριά τ’ αλάτι
Εγώ και τη συγχώρεση
σταλιά σταλιά στη δίνω
Τη δίψα σου απ’ τα χέρια μου
δε σβήνεις πριν σε κρύβω
Με ήσυχη συνείδηση
λυτρώνεις το γινάτι
Που είχα βάλει να γευτείς
στη μαχαιριά τ’ αλάτι
Με ήσυχη συνείδηση
και αγκαλιά γεμάτη
Σαν να μην ξέρω πως πονά
στη μαχαιριά τ’ αλάτι
|
Na mi me les kaló pedí
tóra pu me lipáse
tóra pu se sigchóresa
ke dípla mu kimáse
Me ísichi sinidisi
litrónis to gináti
Pu icha váli na geftis
sti macheriá t’ aláti
Me ísichi sinidisi
ke agkaliá gemáti
Esí den kséris pos poná
sti macheriá t’ aláti
Egó ke ti sigchóresi
staliá staliá sti díno
Ti dípsa su ap’ ta chéria mu
de svínis prin se krívo
Me ísichi sinidisi
litrónis to gináti
Pu icha váli na geftis
sti macheriá t’ aláti
Me ísichi sinidisi
ke agkaliá gemáti
San na min kséro pos poná
sti macheriá t’ aláti
|
