|
Περνάει η ώρα και δε φάνηκες ακόμη
Βγαίνω στους δρόμους, να σε ψάξω μοναχή
Σ’ όλα τα μέρη που με πήγαινες νυχτώνει
Παντού υπάρχει μια απέραντη σιωπή
Με λόγια γλυκά
Το μυαλό μου ξεγέλασες
Τη φτωχή μου καρδιά
Μόνο πόνο την κέρασες
Με λόγια γλυκά
Έτσι απλά με προσπέρασες
Ούτε καν με κοιτάς
Από δίπλα μου πέρασες
Σε παίρνω πάλι στο τηλέφωνο μωρό μου
Δεν απαντάει, το ‘χεις πάντοτε κλειστό
Μόνο ο κίνδυνος γυρνάει στο μυαλό μου
Τα ‘χω χαμένα νιώθω, πάω να τρελαθώ
|
Pernái i óra ke de fánikes akómi
Ogeno stus drómus, na se psákso monachí
S’ óla ta méri pu me pígenes nichtóni
Pantu ipárchi mia apéranti siopí
Me lógia gliká
To mialó mu ksegélases
Ti ftochí mu kardiá
Móno póno tin kérases
Me lógia gliká
Έtsi aplá me prospérases
Oíte kan me kitás
Apó dípla mu pérases
Se perno páli sto tiléfono moró mu
Den apantái, to ‘chis pántote klistó
Móno o kíndinos girnái sto mialó mu
Ta ‘cho chaména niótho, páo na trelathó
|
