Τα μάτια δε σηκώνεις να με δεις
Ν’ αντέξεις τα δικά μου δεν μπορείς
Λυπάμαι είπες άθελα μα εγώ συγγνώμη θα ‘θελα να πεις
Η αγάπη μας παράθυρο κλειστό
Ζητάω από κάπου να πιαστώ
Για μια ζωή που πέρασε καρδιά μου μόνο ένα σε ρωτώ
Με ποιο δικαίωμα γκρεμίζεις όσα έχτισα για σένα
Με ποιο δικαίωμα σαν ρούχο που παλιώνει με πετάς
Με ποιο δικαίωμα αλλάζεις της καρδιά τα δεδομένα
Με ποιο δικαίωμα σαν φίλοι να χωρίσουμε ζητάς
Σε λίγο θα τελειώσει μια ζωή
Στα μάτια το παράπονο θα ζει
Χωρίζουμε μ’ απείλησες αλλά δε μου εξήγησες γιατί
Με ποιο δικαίωμα γκρεμίζεις όσα έχτισα για σένα
Με ποιο δικαίωμα σαν ρούχο που παλιώνει με πετάς
Με ποιο δικαίωμα αλλάζεις της καρδιά τα δεδομένα
Με ποιο δικαίωμα σαν φίλοι να χωρίσουμε ζητάς
|
Ta mátia de sikónis na me dis
N’ antéksis ta diká mu den boris
Lipáme ipes áthela ma egó singnómi tha ‘thela na pis
I agápi mas paráthiro klistó
Zitáo apó kápu na piastó
Gia mia zoí pu pérase kardiá mu móno éna se rotó
Me pio dikeoma gkremízis ósa échtisa gia séna
Me pio dikeoma san rucho pu palióni me petás
Me pio dikeoma allázis tis kardiá ta dedoména
Me pio dikeoma san fíli na chorísume zitás
Se lígo tha teliósi mia zoí
Sta mátia to parápono tha zi
Chorízume m’ apilises allá de mu eksígises giatí
Me pio dikeoma gkremízis ósa échtisa gia séna
Me pio dikeoma san rucho pu palióni me petás
Me pio dikeoma allázis tis kardiá ta dedoména
Me pio dikeoma san fíli na chorísume zitás
|