Ενάντια στη φύση | Enántia sti físi

Έλα απόψε να κοιμηθείς ξανά μαζί μου.
Το πένθος κόψε κι έλα γείρε στο κορμί μου.
Στη μοναξιά σου βάλε με και μένα.
Αυτή την έρημο δεν βγάζουμε
αν οι δυο δε γίνουμε ένα.

Καλά το ξέρεις πως δεν έχουμε άλλη λύση.
Η μοναξιά πως είν’ ενάντια στη φύση.

Ας αφήσουμε τα μίση κι ο καθένας μας πολύ τον άλλον…
τον άλλον ν’ αγαπήσει…

Έλα απόψε για καλά πίσω στη ζωή μου
γιατί σχεδόν το ξέχασα πως ήτανε δική μου.
Ζούσα με κόλπα τρύπια και ρούχα δανεισμένα
μα τώρα ξέρω απ’ αυτά δε μου’ κανε κανένα.

Αφού το ξέρεις πως δεν έχουμε άλλη λύση.
Η μοναξιά πως είναι παρά φύσιν.

Ας αφήσουμε τα μίση κι ο καθένας μας πολύ τον άλλον…
Τον άλλον ν’ αγαπήσει…

Έla apópse na kimithis ksaná mazí mu.
To pénthos kópse ki éla gire sto kormí mu.
Sti monaksiá su vále me ke ména.
Aftí tin érimo den vgázume
an i dio de ginume éna.

Kalá to kséris pos den échume álli lísi.
I monaksiá pos in’ enántia sti físi.

As afísume ta mísi ki o kathénas mas polí ton állon…
ton állon n’ agapísi…

Έla apópse gia kalá píso sti zoí mu
giatí schedón to kséchasa pos ítane dikí mu.
Zusa me kólpa trípia ke rucha danisména
ma tóra kséro ap’ aftá de mu’ kane kanéna.

Afu to kséris pos den échume álli lísi.
I monaksiá pos ine pará físin.

As afísume ta mísi ki o kathénas mas polí ton állon…
Ton állon n’ agapísi…