Κανείς δε θα μπορέσει μου `χες πει
να με πονέσει πάλι όπως εσύ
κι αφού είπαμε γεια με τα δάκρυα στεγνά
τα παράθυρα αφήνω όλη μέρα κλειστά
Ποτέ δε θα σ’ αφήσω μου `χες πει
να ζήσεις στα όνειρά μου όπως πριν
Κι όμως να! περπατώ μες στον ύπνο σου εγώ
και μου δίνεις φιλιά στα όνειρά σου ξανά
Και σε παίρνω αγκαλιά με τα μάτια κλειστά
πως γεννάει στο σκοτάδι η λύπη χαρά
Χαρά σ’ αυτόν που τώρα σ’ αγαπά
χαράζει και σ’ αγγίζει στα μαλλιά
Κι όμως να! περπατώ μες στον ύπνο σου εγώ
και μου δίνεις φιλιά στα όνειρά σου ξανά
Και σε παίρνω αγκαλιά με τα μάτια κλειστά
πως γεννάει στο σκοτάδι η λύπη χαρά
Κανείς δε θα μπορέσει μου `χες πει
ποτέ να μ’ αγαπήσει όπως εσύ
|
Kanis de tha borési mu `ches pi
na me ponési páli ópos esí
ki afu ipame gia me ta dákria stegná
ta paráthira afíno óli méra klistá
Poté de tha s’ afíso mu `ches pi
na zísis sta ónirá mu ópos prin
Ki ómos na! perpató mes ston ípno su egó
ke mu dínis filiá sta ónirá su ksaná
Ke se perno agkaliá me ta mátia klistá
pos gennái sto skotádi i lípi chará
Chará s’ aftón pu tóra s’ agapá
charázi ke s’ angizi sta malliá
Ki ómos na! perpató mes ston ípno su egó
ke mu dínis filiá sta ónirá su ksaná
Ke se perno agkaliá me ta mátia klistá
pos gennái sto skotádi i lípi chará
Kanis de tha borési mu `ches pi
poté na m’ agapísi ópos esí
|