Εμένα να προσέχεις, που σ’ αγαπώ πολύ,
να κάνεις μια θυσία, να σώσεις μια ζωή,
να σώσεις μια ζωή,
σαν χάσω την αγάπη σου τι θ’ απογίνω ο φτωχός,
άλλο τι δε με κρατάει, με προσμένει ο γκρεμός.
Όταν κοιτάζεις άλλον, εγώ θα `χω καημό,
με δέρνει η αγωνία, το ρίχνω στο πιοτό,
το ρίχνω στο πιοτό,
σαν χάσω την αγάπη σου τι θ’ απογίνω ο φτωχός,
άλλο τι δε με κρατάει, με προσμένει ο γκρεμός.
Εμένα να προσέχεις, εμένα ν’ αγαπάς
και από `κεί και πέρα, τον λόγο έχει ο παπάς,
τον λόγο έχει ο παπάς,
σαν χάσω την αγάπη σου τι θ’ απογίνω ο φτωχός,
άλλο τι δε με κρατάει, με προσμένει ο γκρεμός.
|
Eména na proséchis, pu s’ agapó polí,
na kánis mia thisía, na sósis mia zoí,
na sósis mia zoí,
san cháso tin agápi su ti th’ apogino o ftochós,
állo ti de me kratái, me prosméni o gkremós.
Όtan kitázis állon, egó tha `cho kaimó,
me dérni i agonía, to ríchno sto piotó,
to ríchno sto piotó,
san cháso tin agápi su ti th’ apogino o ftochós,
állo ti de me kratái, me prosméni o gkremós.
Eména na proséchis, eména n’ agapás
ke apó `ki ke péra, ton lógo échi o papás,
ton lógo échi o papás,
san cháso tin agápi su ti th’ apogino o ftochós,
állo ti de me kratái, me prosméni o gkremós.
|