Μες στα μεσάνυχτα | Mes sta mesánichta

Μες στα μεσάνυχτα
την πόρτα άνοιξα μα δε σε βρήκα
μια άκρη έπιασα
το νου μου έχασα από την πίκρα.

Κι όσο πέρναγαν οι ώρες
μες στη νύχτα τη βαριά
τόσο έτρεμα απ’ το φόβο
μήπως δε σε δω ξανά.

Το αργό ξημέρωμα ήταν μαχαίρωμα
μιας γνωριμίας
άκουσα βήματα μα ήταν αγήματα
της προδοσίας.

Κι όσο πέρναγαν οι ώρες
μες στη νύχτα τη βαριά
τόσο έτρεμα απ’ το φόβο
μήπως δε σε δω ξανά

Mes sta mesánichta
tin pórta ániksa ma de se vríka
mia ákri épiasa
to nu mu échasa apó tin píkra.

Ki óso pérnagan i óres
mes sti níchta ti variá
tóso étrema ap’ to fóvo
mípos de se do ksaná.

To argó ksiméroma ítan macheroma
mias gnorimías
ákusa vímata ma ítan agímata
tis prodosías.

Ki óso pérnagan i óres
mes sti níchta ti variá
tóso étrema ap’ to fóvo
mípos de se do ksaná