Βρήκες τη δύναμη να φύγεις και με σκότωσες,
κι είναι οι ώρες, που περνάω, τραγικές,
τον εφιάλτη σου, στους ώμους μου τον φόρτωσες,
και κάθε νύχτα τη ζωή μου πια την καις,
κάθε νύχτα τη ζωή μου πια την καις.
Έπαιξα και έχασα, ξέχασες, δεν ξέχασα,
κι αυτό με πληγώνει,
έπαιξα και έχασα, στο μηδέν πια έφτασα,
και πιο κάτω ακόμη, και πιο κάτω ακόμη.
Μείναν στα λόγια όλα εκείνα που μου έταξες,
κι όποιον δρόμο και να πάρω είναι κλειστός,
κι αν καμαρώνεις πως εσύ ποτέ δεν έκλαψες,
δεν κλαίει ο ένοχος, κανόνας είναι αυτός,
δεν κλαίει ο ένοχος, κανόνας είναι αυτός.
Έπαιξα και έχασα, ξέχασες, δεν ξέχασα,
κι αυτό με πληγώνει,
έπαιξα και έχασα, στο μηδέν πια έφτασα,
και πιο κάτω ακόμη, και πιο κάτω ακόμη.
|
Oríkes ti dínami na fígis ke me skótoses,
ki ine i óres, pu pernáo, tragikés,
ton efiálti su, stus ómus mu ton fórtoses,
ke káthe níchta ti zoí mu pia tin kes,
káthe níchta ti zoí mu pia tin kes.
Έpeksa ke échasa, kséchases, den kséchasa,
ki aftó me pligóni,
épeksa ke échasa, sto midén pia éftasa,
ke pio káto akómi, ke pio káto akómi.
Minan sta lógia óla ekina pu mu étakses,
ki ópion drómo ke na páro ine klistós,
ki an kamarónis pos esí poté den éklapses,
den klei o énochos, kanónas ine aftós,
den klei o énochos, kanónas ine aftós.
Έpeksa ke échasa, kséchases, den kséchasa,
ki aftó me pligóni,
épeksa ke échasa, sto midén pia éftasa,
ke pio káto akómi, ke pio káto akómi.
|