Έπαψα να σε σκέφτομαι
μου έκρυβες τη θέα
και είδα τον ουρανό ξανά
και τη ζωή μου νέα.
Τι να μου πει ο έρωτας
όταν με βασανίζει
εγώ κοιτάω την ομορφιά
να με φιλάει βαθιά.
Να μπαίνει απ’ το παράθυρο
να γίνεται αέρας
το σπίτι να φεγγοβολάει
και ο πόνος να γελάει.
Έπαψα να σε κυνηγάω
με την καρδιά στα χέρια.
Έψαχνα για παράδεισο
και έπεφτα στα μαχαίρια.
Τι να μου πει το πάθος σου
αν μου χαλάει τη μέρα
εγώ κοιτάω το πρωινό
χρυσάφι στο γιαλό.
Καράβια να ξανοίγονται
σα γλάροι στον αέρα
από αστέρι του Βοριά
βαθιά μες την καρδιά
|
Έpapsa na se skéftome
mu ékrives ti théa
ke ida ton uranó ksaná
ke ti zoí mu néa.
Ti na mu pi o érotas
ótan me vasanízi
egó kitáo tin omorfiá
na me filái vathiá.
Na beni ap’ to paráthiro
na ginete aéras
to spíti na fengovolái
ke o pónos na gelái.
Έpapsa na se kinigáo
me tin kardiá sta chéria.
Έpsachna gia parádiso
ke épefta sta macheria.
Ti na mu pi to páthos su
an mu chalái ti méra
egó kitáo to prinó
chrisáfi sto gialó.
Karávia na ksanigonte
sa glári ston aéra
apó astéri tu Ooriá
vathiá mes tin kardiá
|