Μπαλόνια φουσκωμένα και πολύχρωμα,
τα λόγια που μου λες και περισσεύουν.
Ο ερωτάς μας μοιάζει μ’ απολίθωμα,
με λόγια δεν κρατιέται, μας τον κλέβουν.
Μην είσαι ψεύτρα, τις ευθύνες σου να βρεις,
μην απαγκιάζεις στη δικιά μου αδυναμία.
Εσύ φτερούγαγες με χίλιους δεκατρείς,
όμως για μένα πάντα ήσουνα η ίδια.
Τα χείλη σου βαμμένα, κατακόκκινα,
τα λόγια σου πιο μαύρα απ’ το μαύρο
το ψέμα σου γουλιά γουλιά κι αν το πίνα
δεν έψαξα αγάπη άλλη να’ βρω.
Μην είσαι ψεύτρα, τις ευθύνες σου να βρεις,
μην απαγκιάζεις στη δικιά μου αδυναμία.
Εσύ φτερούγαγες με χίλιους δεκατρείς,
όμως για μένα πάντα ήσουνα η ίδια.
|
Balónia fuskoména ke políchroma,
ta lógia pu mu les ke perissevun.
O erotás mas miázi m’ apolíthoma,
me lógia den kratiéte, mas ton klévun.
Min ise pseftra, tis efthínes su na vris,
min apagkiázis sti dikiá mu adinamía.
Esí fterugages me chílius dekatris,
ómos gia ména pánta ísuna i ídia.
Ta chili su vamména, katakókkina,
ta lógia su pio mavra ap’ to mavro
to pséma su guliá guliá ki an to pína
den épsaksa agápi álli na’ vro.
Min ise pseftra, tis efthínes su na vris,
min apagkiázis sti dikiá mu adinamía.
Esí fterugages me chílius dekatris,
ómos gia ména pánta ísuna i ídia.
|