Τ’ είν’ αυτό που παθαίνω,
σε κοιτώ κι όλο τρέμω
και χτυπά η καρδιά μου,
μήπως είν’ αγάπη, αχ, μήπως είν’ αγάπη.
Να χαρώ τη ματιά σου,
τη γλυκιά συντροφιά σου,
το γλυκό πρόσωπό σου,
το χαμόγελό σου, το χαμόγελό σου.
Όταν άλλη κοιτάζεις
και κρυφά κουβεντιάζεις
νιώθω μέσα μου κάτι,
μήπως είν’ αγάπη, αχ, μήπως είν’ αγάπη.
Τ’ είν’ αυτό που παθαίνω,
σε κοιτώ κι όλο τρέμω
και χτυπά η καρδιά μου,
μήπως είν’ αγάπη, αχ, μήπως είν’ αγάπη.
Πριν γνωρίσω εσένα
ζούσα μόνο για μένα,
σαν πουλάκι πετούσα
κι όλο τραγουδούσα, κι όλο τραγουδούσα.
Τώρα πια δεν πετάω
και τ’ αστέρια ρωτάω
το κρυφό μου σαράκι
μήπως είν’ αγάπη, αχ, μήπως είν’ αγάπη.
Τ’ είν’ αυτό που παθαίνω,
σε κοιτώ κι όλο τρέμω
και χτυπά η καρδιά μου,
μήπως είν’ αγάπη, αχ, μήπως είν’ αγάπη.
Μήπως είν’ αγάπη, αχ, μήπως είν’ αγάπη,
μήπως είν’ αγάπη, αχ, μήπως είν’ αγάπη.
|
T’ in’ aftó pu patheno,
se kitó ki ólo trémo
ke chtipá i kardiá mu,
mípos in’ agápi, ach, mípos in’ agápi.
Na charó ti matiá su,
ti glikiá sintrofiá su,
to glikó prósopó su,
to chamógeló su, to chamógeló su.
Όtan álli kitázis
ke krifá kuventiázis
niótho mésa mu káti,
mípos in’ agápi, ach, mípos in’ agápi.
T’ in’ aftó pu patheno,
se kitó ki ólo trémo
ke chtipá i kardiá mu,
mípos in’ agápi, ach, mípos in’ agápi.
Prin gnoríso eséna
zusa móno gia ména,
san puláki petusa
ki ólo tragudusa, ki ólo tragudusa.
Tóra pia den petáo
ke t’ astéria rotáo
to krifó mu saráki
mípos in’ agápi, ach, mípos in’ agápi.
T’ in’ aftó pu patheno,
se kitó ki ólo trémo
ke chtipá i kardiá mu,
mípos in’ agápi, ach, mípos in’ agápi.
Mípos in’ agápi, ach, mípos in’ agápi,
mípos in’ agápi, ach, mípos in’ agápi.
|