|
Έκρυψε η νύχτα το χαμόγελό σου,
άγριο το χάραμα η βροχή,
Σύννεφα σπάσανε το όνειρό μου
Και τρεμόπαιζε η καρδιά μου σαν τρελή.
Τα φώτα φαντάζουνε δράκοι του δρόμου,
Με τα μάτια αναμμένα κοιτούν
Και εγώ μεθυσμένος, σφυρίζω
Τραγούδια
Να με κάνουν να κλάψω μπορούν…
Μου λες, πως οι νότες που γράφω
Είναι πάντοτε λυπητερές
Μα, όταν βραδιάζει δεν έχω,
Μια γεμάτη καρδιά…τι τα θες.
Το ξέρω, είναι κρίμα να κλαίω,
Μα δεν ξέρεις, γι’ αυτό προσπαθείς,
Πως όταν βραδιάζει δεν έχω,
Μια γεμάτη καρδιά…να κρυφτείς.
Έκρυψε η νύχτα το χαμόγελό μου,
Χάθηκα στη θάλασσα βαθιά
Με δυο πληγές στην πλάτη και όνειρα
Στους ώμους,
Ζητούσα έναν ήλιο από φωτιά.
Τα χέρια απλώνουν να φτάσουν
Τ’ αστέρια,
Μα εκείνα μαζί μου γελούν
Κι εγώ, μεθυσμένος σου γράφω
Τραγούδια,
Να με κάνουν να κλάψω μπορούν.
|
Έkripse i níchta to chamógeló su,
ágrio to chárama i vrochí,
Sínnefa spásane to óniró mu
Ke tremópeze i kardiá mu san trelí.
Ta fóta fantázune dráki tu drómu,
Me ta mátia anamména kitun
Ke egó methisménos, sfirízo
Tragudia
Na me kánun na klápso borun…
Mu les, pos i nótes pu gráfo
Ine pántote lipiterés
Ma, ótan vradiázi den écho,
Mia gemáti kardiá…ti ta thes.
To kséro, ine kríma na kleo,
Ma den kséris, gi’ aftó prospathis,
Pos ótan vradiázi den écho,
Mia gemáti kardiá…na kriftis.
Έkripse i níchta to chamógeló mu,
Cháthika sti thálassa vathiá
Me dio pligés stin pláti ke ónira
Stus ómus,
Zitusa énan ílio apó fotiá.
Ta chéria aplónun na ftásun
T’ astéria,
Ma ekina mazí mu gelun
Ki egó, methisménos su gráfo
Tragudia,
Na me kánun na klápso borun.
|
