|
Αφήστε με να πιω απόψε, να μεθύσω,
να πάω να τον βρω και να τον βρίσω
αφήστε με να γίνω μια παλιοκατίνα
να μας ακούσει όλη η Αθήνα.
Αφήστε με να ομορφύνω σαν κι εκείνες
στα περιοδικά και τις βιτρίνες,
να βάλω κι ένα μαύρο, πρόστυχο φουστάνι
και κάλτσες με ραφή για να πεθάνει.
Να τον πονέσω, να τον σκοτώσω,
να τον εκθέσω κι ας μετανιώσω.
Αφήστε με που μου `λεγε πως μ’ αγαπούσε
κι όλο σε ξένα σπίτια ξενυχτούσε,
αφήστε με να του πετάξω βιτριόλι
ρεζίλι μ’ έκανε σ’ αυτή την πόλη.
Αφήστε με να κάνω αυτά που κάνουν όλες
αυτές οι σουρλουλούδες, οι μαργιόλες,
μια νύχτα θέλω, μόνο μία, να μην κλάψω
και σας τ’ ορκίζομαι θα τον ξεγράψω.
Να τον πονέσω, να τον σκοτώσω,
να τον εκθέσω κι ας μετανιώσω.
|
Afíste me na pio apópse, na methíso,
na páo na ton vro ke na ton vríso
afíste me na gino mia paliokatína
na mas akusi óli i Athína.
Afíste me na omorfíno san ki ekines
sta periodiká ke tis vitrínes,
na válo ki éna mavro, prósticho fustáni
ke káltses me rafí gia na petháni.
Na ton ponéso, na ton skotóso,
na ton ekthéso ki as metanióso.
Afíste me pu mu `lege pos m’ agapuse
ki ólo se kséna spítia ksenichtuse,
afíste me na tu petákso vitrióli
rezíli m’ ékane s’ aftí tin póli.
Afíste me na káno aftá pu kánun óles
aftés i surluludes, i margióles,
mia níchta thélo, móno mía, na min klápso
ke sas t’ orkízome tha ton ksegrápso.
Na ton ponéso, na ton skotóso,
na ton ekthéso ki as metanióso.
|
