Νιώθω κάτι συμβαίνει
μια παρουσία, ένα όνειρο κι εσύ
δεν ξέρω αν είσαι αληθινή
Και τρέμω
τρέμω στη σκέψη
μήπως εξαφανιστείς
πες μου τι είσαι, πριν χαθείς
Αν είσαι ψέμα δεν πειράζει
τίποτα πια δε με αλλάζει
μόνο να σε κοιτώ
μόνο να σ’ αγαπώ
Κι αν είσαι όνειρο που σβήσεις
και την καρδιά μου τη ραγίσεις
μόνο θα σε κοιτώ
μόνο θα σ’ αγαπώ
Περάσαν τόσα χρόνια
κι όμως ποτέ δε μου ‘χεις φύγει απ’ το μυαλό
πόσο σε θέλω, σ’ αγαπώ
Μου λείπεις
κι όσο μου λείπεις
τόσο θέλω να σε δω
θέλω να έρθω να σε βρω
Κι αν είσαι ψέμα δεν πειράζει
τίποτα πια δε με αλλάζει
μόνο να σε κοιτώ
μόνο να σ’ αγαπώ
Κι αν είσαι όνειρο που σβήσεις
και την καρδιά μου τη ραγίσεις
μόνο θα σε κοιτώ
μόνο θα σ’ αγαπώ
|
Niótho káti simveni
mia parusía, éna óniro ki esí
den kséro an ise alithiní
Ke trémo
trémo sti sképsi
mípos eksafanistis
pes mu ti ise, prin chathis
An ise pséma den pirázi
típota pia de me allázi
móno na se kitó
móno na s’ agapó
Ki an ise óniro pu svísis
ke tin kardiá mu ti ragisis
móno tha se kitó
móno tha s’ agapó
Perásan tósa chrónia
ki ómos poté de mu ‘chis fígi ap’ to mialó
póso se thélo, s’ agapó
Mu lipis
ki óso mu lipis
tóso thélo na se do
thélo na értho na se vro
Ki an ise pséma den pirázi
típota pia de me allázi
móno na se kitó
móno na s’ agapó
Ki an ise óniro pu svísis
ke tin kardiá mu ti ragisis
móno tha se kitó
móno tha s’ agapó
|