Κι όπως περνούσε ο καιρός
Ήρθες μπροστά μου σαν φως
Με κοίταξες αλλιώς
Κι όπως στεκόσουν εκεί
Του ονείρου η πόρτα ανοιχτή
Και βρέθηκες εντός
Μια στιγμή δίπλα μου περπάτα
Μια στιγμή να κρατάει για πάντα
Κι όμως δες, δυο ζωές πως ενώνουν τυχαία
Τα όχι πως γίνονται ναι
Μ’ ακουμπάς, με κοιτάς
Και στα μάτια σου η θέα
Η πιο όμορφη που είδα ποτέ
Μια στιγμή δίπλα μου περπάτα
Μια στιγμή να κρατάει για πάντα
Κι όπως μετρούσα φωτιές
Είπες, “στα μάτια μου δες πως καίγεται το χθες”
Ποια λέξη να είναι αρκετή που να σου μοιάζει πολύ
Μονάχα μια….”ζωή”
Μια στιγμή δίπλα μου περπάτα
Μια στιγμή να κρατάει για πάντα
Κι όμως δες, δυο ζωές πως ενώνουν τυχαία
Τα όχι πως γίνονται ναι
Μ’ ακουμπάς, με κοιτάς
Και στα μάτια σου η θέα
Η πιο όμορφη που είδα ποτέ
Μια στιγμή δίπλα μου περπάτα
Μια στιγμή να κρατάει για πάντα
|
Ki ópos pernuse o kerós
Ήrthes brostá mu san fos
Me kitakses alliós
Ki ópos stekósun eki
Tu oniru i pórta anichtí
Ke vréthikes entós
Mia stigmí dípla mu perpáta
Mia stigmí na kratái gia pánta
Ki ómos des, dio zoés pos enónun tichea
Ta óchi pos ginonte ne
M’ akubás, me kitás
Ke sta mátia su i théa
I pio ómorfi pu ida poté
Mia stigmí dípla mu perpáta
Mia stigmí na kratái gia pánta
Ki ópos metrusa fotiés
Ipes, “sta mátia mu des pos kegete to chthes”
Pia léksi na ine arketí pu na su miázi polí
Monácha mia….”zoí”
Mia stigmí dípla mu perpáta
Mia stigmí na kratái gia pánta
Ki ómos des, dio zoés pos enónun tichea
Ta óchi pos ginonte ne
M’ akubás, me kitás
Ke sta mátia su i théa
I pio ómorfi pu ida poté
Mia stigmí dípla mu perpáta
Mia stigmí na kratái gia pánta
|