Δώσ’ μου απόψε, μια ρουφηξιά,
Ένα τσιγάρο να το πιω απ’ τα κομμένα.
Ρίξε για μένα μια ζεϊμπεκιά,
Θέλω ν’ ακούσω να μου λες τα ξεχασμένα
Και μην μου πεις πως δεν μπορείς
Όλα τα γούστα να μου κάνεις
Και μη μου πεις
Πως υποφέρεις και πονάς όπως εγώ
Δε θα κρυφτείς,
Κι άμα το έβαλες σκοπό να με τρελάνεις
Μιλάω εγώ και ας μου πεις μετά
Πως φταίει το πιοτό
Μη φοβηθείς,
Μάθε να παίζεις, να κερδίζεις και να χάνεις
Σε δύο λέξεις, δε χωράει
Να σου πω πως σ’ αγαπώ
|
Dós’ mu apópse, mia rufiksiá,
Έna tsigáro na to pio ap’ ta komména.
Ríkse gia ména mia zeibekiá,
Thélo n’ akuso na mu les ta ksechasména
Ke min mu pis pos den boris
Όla ta gusta na mu kánis
Ke mi mu pis
Pos ipoféris ke ponás ópos egó
De tha kriftis,
Ki áma to évales skopó na me trelánis
Miláo egó ke as mu pis metá
Pos ftei to piotó
Mi fovithis,
Máthe na pezis, na kerdízis ke na chánis
Se dío léksis, de chorái
Na su po pos s’ agapó
|