|
Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών
Για τα τελευταία κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα
Για τα παιδιά μας που πουλάν τσιγάρα στους διαβάτες
Μιλώ για τα λουλούδια που μαραθήκανε στους τάφους και τα σαπίζει η βροχή
Για τα σπίτια που χάσκουνε δίχως παράθυρα σαν κρανία ξεδοντιασμένα
Για τα κορίτσια που ζητιανεύουν δείχνοντας στα στήθια τις πληγές τους
Μιλώ για τις ξυπόλυτες μάνες που σέρνονται στα χαλάσματα
Για τις φλεγόμενες πόλεις τα σωριασμένα κουφάρια στους δρόμους
τους μαστροπούς ποιητές που σέρνονται τις νύχτες στα κατώφλια
Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα
Για τα φορτωμένα καμιόνια και τους βηματισμούς στις υγρές πλάκες
Για τα προαύλια των φυλακών και το δάκρυ των μελλοθανάτων
Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες
Π’ αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματα του
Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν
Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν
Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια
Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν
Κι αυτοί γαλήνιοι το δρόμο παίρνουνε π’ άκρη δεν έχει
Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει
Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.
|
Miló gia ta teleftea salpísmata ton nikiménon stratiotón
Gia ta teleftea kurélia apó ta giortiná mas forémata
Gia ta pediá mas pu pulán tsigára stus diavátes
Miló gia ta luludia pu marathíkane stus táfus ke ta sapízi i vrochí
Gia ta spítia pu cháskune díchos paráthira san kranía ksedontiasména
Gia ta korítsia pu zitianevun dichnontas sta stíthia tis pligés tus
Miló gia tis ksipólites mánes pu sérnonte sta chalásmata
Gia tis flegómenes pólis ta soriasména kufária stus drómus
tus mastropus piités pu sérnonte tis níchtes sta katóflia
Miló gia tis atéliotes níchtes ótan to fos ligostevi ta ksimerómata
Gia ta fortoména kamiónia ke tus vimatismus stis igrés plákes
Gia ta proavlia ton filakón ke to dákri ton mellothanáton
Ma pio polí miló gia tus psarádes
P’ afísane ta díchtia tus ke pírane ta vímata tu
Ki ótan Aftós kurástike afti den ksapostásan
Ki ótan Aftós tus pródose afti den arnithíkan
Ki ótan Aftós doksástike afti strépsan ta mátia
Ki i síntrofi tus ftínane ke tus stavrónan
Ki afti galínii to drómo pernune p’ ákri den échi
Chorís to vlémma tus na skotiniási í na ligisi
Όrthii ke móni mes sti foverí erimía tu plíthus.
|
