Όλη τη νύχτα προσπαθούσα ένα τραγούδι
Ένα τραγούδι πάλευα που πάλι έμεινε μισό
Που χρόνια με παιδεύει μα επιμένω
Χωρίς να ξέρω το γιατί, χωρίς να ξέρω
Ένα τραγούδι που δε λέει να τελειώσει
Που στοίχειωσε δεν τραγουδά, δε θέλει να φανεί
Οι λέξεις μείνανε βουβές σ’ ένα χαρτί
Στα χέρια μου η κιθάρα κρύα και σιωπηλή
Στα χέρια μου η κιθάρα
Μέσα στα σου ‘πα μου ‘πες, μέσα στους καυγάδες
Μες στις φωνές, τα γλέντια, τα κέφια και τα μουγκρητά
Κυλάει η ζωή μου αθόρυβα και μυστικά
Μες τα χαχανητά των ανόητων
Σαν να μην τρέχει τίποτα
Κι έχω κι εσένα που ‘ρχεσαι και μου θυμίζεις
Πως δεν τελειώσαμε ακόμα εμείς οι δύο
Δεν τελειώσαμε ακόμα ψιθυρίζεις
Πόσα χρόνια πέρασαν και πόσοι μήνες
Μπαίνει ένα φως χρώμα ουίσκυ απ’ τις κουρτίνες
|
Όli ti níchta prospathusa éna tragudi
Έna tragudi páleva pu páli émine misó
Pu chrónia me pedevi ma epiméno
Chorís na kséro to giatí, chorís na kséro
Έna tragudi pu de léi na teliósi
Pu stichiose den tragudá, de théli na fani
I léksis minane vuvés s’ éna chartí
Sta chéria mu i kithára kría ke siopilí
Sta chéria mu i kithára
Mésa sta su ‘pa mu ‘pes, mésa stus kavgádes
Mes stis fonés, ta gléntia, ta kéfia ke ta mugkritá
Kilái i zoí mu athóriva ke mistiká
Mes ta chachanitá ton anóiton
San na min tréchi típota
Ki écho ki eséna pu ‘rchese ke mu thimízis
Pos den teliósame akóma emis i dío
Den teliósame akóma psithirízis
Pósa chrónia pérasan ke pósi mínes
Beni éna fos chróma uíski ap’ tis kurtínes
|