Μιλάς ψιθυριστά,
εγώ σου λέω όλα καλά,
για ότι έχει γίνει κι ότι δεν,
μου λείπεις πάλι από χθες, μα,
εγώ σε γνώρισα εδώ,
σε αγκάλιασα εδώ,
τρεις χειμώνες μαζί,
ξέρεις είναι πολλοί.
Μια νύχτα μου ‘χες πει, πως θα είσαι εσύ, πως θα είσαι εκεί, πως θα είσαι.
Σου ‘χα υποσχεθεί, πως θα είσαι εσύ, πως θα είμαι εκεί, πως θα είμαι.
Sorry, κι ας μη με συγχωρείς,
μπορεί στις πέντε το πρωί,
να μοιάζει με αγάπη,
λευκά σεντόνια στο κρεβάτι.
Τώρα προσπαθώντας ξανά,
περπατάς ελαφρά,
για να μη με ξυπνήσεις,
για μια άλλη ζωή μακριά.
Μια νύχτα μου ‘χες πει, πως θα είσαι εσύ, πως θα είσαι εκεί, πως θα είσαι.
Σου ‘χα υποσχεθεί, πως θα είσαι εσύ, πως θα είμαι εκεί, πως θα είμαι.
|
Milás psithiristá,
egó su léo óla kalá,
gia óti échi gini ki óti den,
mu lipis páli apó chthes, ma,
egó se gnórisa edó,
se agkáliasa edó,
tris chimónes mazí,
kséris ine polli.
Mia níchta mu ‘ches pi, pos tha ise esí, pos tha ise eki, pos tha ise.
Su ‘cha iposchethi, pos tha ise esí, pos tha ime eki, pos tha ime.
Sorry, ki as mi me sigchoris,
bori stis pénte to pri,
na miázi me agápi,
lefká sentónia sto kreváti.
Tóra prospathóntas ksaná,
perpatás elafrá,
gia na mi me ksipnísis,
gia mia álli zoí makriá.
Mia níchta mu ‘ches pi, pos tha ise esí, pos tha ise eki, pos tha ise.
Su ‘cha iposchethi, pos tha ise esí, pos tha ime eki, pos tha ime.
|