Εσύ δε πόνεσες, γι’ αυτό γελάς
χαρές σου δώσανε, για χαρές μιλάς
και εγώ από παιδί είχα συντροφιά
το δάκρυ στη ματιά μου και τη συννεφιά
Να ‘χα τη δύναμη και τα φτερά σου
για να πετάξω και να ρθω κοντά σου
Μα δε χωράω εγώ στα όνειρά σου
γι’ αυτό και με πληγώνει η αγάπη σου
Εσύ περπάτησες πάνω σε χαλιά
σε νανουρίσανε χάδια και φιλιά
και εμένα ο καημός με μεγάλωνε
σε λασπωμένους δρόμους και με μάλωνε
Να ‘χα τη δύναμη και τα φτερά σου
για να πετάξω και να ρθω κοντά σου
Μα δε χωράω εγώ στα όνειρά σου
γι’ αυτό και με πληγώνει η αγάπη σου
|
Esí de póneses, gi’ aftó gelás
charés su dósane, gia charés milás
ke egó apó pedí icha sintrofiá
to dákri sti matiá mu ke ti sinnefiá
Na ‘cha ti dínami ke ta fterá su
gia na petákso ke na rtho kontá su
Ma de choráo egó sta ónirá su
gi’ aftó ke me pligóni i agápi su
Esí perpátises páno se chaliá
se nanurísane chádia ke filiá
ke eména o kaimós me megálone
se laspoménus drómus ke me málone
Na ‘cha ti dínami ke ta fterá su
gia na petákso ke na rtho kontá su
Ma de choráo egó sta ónirá su
gi’ aftó ke me pligóni i agápi su
|