Την αγάπη που σου δίνω
την πιστεύω και τη νιώθω
κι ότι κάνω στη ζωή μου
έχει το δικό σου στόχο
Μα η ζήλια σου μαχαίρι
ως το κόκαλο έχει φτάσει
κι η συμβίωση μαζί σου
μ’ έχει κουρελιάσει
Μονοπωλείς που σ’ αγαπάω
και σου έχω αδυναμία
και το ξέρεις πως για σένα
δέχομαι κάθε θυσία
μονοπωλείς και περιμένεις
πάντα εγώ να υποχωρώ
κι είναι φτηνό
Την καρδιά μου ξεγελάω
πως θ’ αλλάξεις ψιθυρίζω
μα δεν φαίνεται ένα φως
στον ορίζοντα τον γκρίζο
Οι ελπίδες μου βουλιάζουν
και δε βρίσκεται μια λύση
και να μείνω και να φύγω
θα `χω διαλύσει
Μονοπωλείς που σ’ αγαπάω
και σου έχω αδυναμία
και το ξέρεις πως για σένα
δέχομαι κάθε θυσία
μονοπωλείς και περιμένεις
πάντα εγώ να υποχωρώ
κι είναι φτηνό
|
Tin agápi pu su díno
tin pistevo ke ti niótho
ki óti káno sti zoí mu
échi to dikó su stócho
Ma i zília su macheri
os to kókalo échi ftási
ki i simvíosi mazí su
m’ échi kureliási
Monopolis pu s’ agapáo
ke su écho adinamía
ke to kséris pos gia séna
déchome káthe thisía
monopolis ke periménis
pánta egó na ipochoró
ki ine ftinó
Tin kardiá mu ksegeláo
pos th’ alláksis psithirízo
ma den fenete éna fos
ston orízonta ton gkrízo
I elpídes mu vuliázun
ke de vrískete mia lísi
ke na mino ke na fígo
tha `cho dialísi
Monopolis pu s’ agapáo
ke su écho adinamía
ke to kséris pos gia séna
déchome káthe thisía
monopolis ke periménis
pánta egó na ipochoró
ki ine ftinó
|