|
Ψάχνεις τη ζωή σου στη χώρα
του χαμένου παραδείσου,
τα σύνορα που πέρασες θυμήσου
κι αν έχεις κάποια μέρα τη γιορτή σου
το όνομά σου κρύψε μη σε βρουν.
Μόνο μια σκέψη σ’ ακολουθεί
τις βραδιές, μήπως κι εσύ
τη ζωή σου θα αρνηθείς τρεις φορές.
Όλα είναι ξένα, γυρίζεις μες στης πόλης
την αρένα. Ποιος νοιάστηκε λιγάκι
και για σένα που έκρυψες το φόβο
μες στο βλέμμα και ξέχασες πως ήσουνα παιδί.
Γύρω ερημώνει κι η πόλη τα φτερά σου χαμηλώνει.
Για το όνειρο που χάθηκε στη σκόνη κανένας
δε σου ζήτησε συγγνώμη, ποιος παίρνει
την ευθύνη της σιωπής;
Μόνο μια σκέψη μ’ ακολουθεί
τις βραδιές, μήπως κι εγώ
τη ζωή σου θα αρνηθώ τρεις φορές.
|
Psáchnis ti zoí su sti chóra
tu chaménu paradisu,
ta sínora pu pérases thimísu
ki an échis kápia méra ti giortí su
to ónomá su krípse mi se vrun.
Móno mia sképsi s’ akoluthi
tis vradiés, mípos ki esí
ti zoí su tha arnithis tris forés.
Όla ine kséna, girízis mes stis pólis
tin aréna. Pios niástike ligáki
ke gia séna pu ékripses to fóvo
mes sto vlémma ke kséchases pos ísuna pedí.
Giro erimóni ki i póli ta fterá su chamilóni.
Gia to óniro pu cháthike sti skóni kanénas
de su zítise singnómi, pios perni
tin efthíni tis siopís;
Móno mia sképsi m’ akoluthi
tis vradiés, mípos ki egó
ti zoí su tha arnithó tris forés.
|
