Όσο πάει στη βρύση, τόσο πιο νωρίς σπάει το λαγήνι.
Τόσο η γίδα κακοπέφτει, όσο πιο βαθιά σκαλίζει.
Όσο σίδερο πυρώσεις, τόσο κόκκινο θα γίνει.
Όσο πιο πολύ χτυπάς το, τόσο πιο πολύ λυγίζει.
Όσο πιο μίζερος είσαι, τόσο ο κόσμος σε μανίζει.
Όσο πιο πολύ αλαργεύεις, τόσο κι οι άλλοι σε ξεχνούνε.
Όσο ένας εχτιμιέται, τόσο και μονάχ’ αξίζει.
Όσο κράζεις τις γιορτάδες, τόσο πιο νωρίς θα ‘ρθούνε.
Όση αξία σου δίνει η φήμη, η αξία σου δε στη δίνει.
Όποιος όλο λέει και λέει, να ξελέει γλήγορα αρχίζει.
Όσο πιο εύκολα ένας τάζει, τόσο πιο δύσκολα δίνει.
Όπου κάτι όλο γυρεύει, δε θ’ αργήσει να τ’ ορίζει.
Τόσο πεθυμάμε κάτι, όσο πιο ακριβά κοστίζει,
Όσοι επίμονα το θέλουν, στο φινάλε τ’ αποχτούνε.
Όσο πιο πολύ κοινό είναι, τόσο και πιο λίγο αξίζει.
Όσο κράζεις τις γιορτάδες, τόσο πιο νωρίς θα ‘ρθούνε.
Το σκυλί του όποιος πονάει, πεινασμένο δεν τ’ αφήνει.
Όσο το φυλάς το φρούτο, τόσο πιο πολύ σαπίζει.
Τρώει σιγά σιγά τη γούρνα το νερό που η βρύση χύνει.
Χάνει όποιος πολυψειρίζει τ’ ό,τι η μοίρα του χαρίζει.
Δυο λαγούς όποιος ξετρέχει και τους δυο τους αστοχίζει.
Όσοι βιάζονται και τρέχουν, στα κοτρόνια σκουντουφλούνε.
Όσο λες το ίδιο τραγούδι, τόσο ο κόσμος το μπουχτίζει.
Όσο κράζεις τις γιορτάδες, τόσο πιο νωρίς θα ‘ρθούνε.
Όσο πιότερο αναμπαίζεις, τόσο και το γέλιο σβήνει.
Όσο η χούφτα σου σκορπίζει, τόσο η γούνα σου ξεφτίζει.
Όποιος λέει πάντα του αλήθεια, ζόρκος γλήγορα θα μείνει.
Όσο δέρνεται ο αέρας, τόσο στο χιονιά γυρίζει.
Όποιος το Θεό λατρεύει, σ’ εκκλησιές ξεροσταλίζει.
Τόσα χάρισες, που τώρα δανικά θα σου χρειαστούνε.
Απ’ τα δέκα που σου τάζουν, το `να πόχεις κάλλιο αξίζει.
Όσο κράζεις τις γιορτάδες, τόσο πιο νωρίς θα ‘ρθούνε.
Πρίγκιπα, του βουρλισμένου το μυαλό στο τέλος πήζει.
Όσο τονε δέρνουν, τόσο οι τρέλες του τον παρατούνε.
Όσο φρονιμεύει, τόσο όσο ξύλο έφαγε αξίζει.
Όσο κράζεις τις γιορτάδες, τόσο πιο νωρίς θα ‘ρθούνε.
|
Όso pái sti vrísi, tóso pio norís spái to lagíni.
Tóso i gida kakopéfti, óso pio vathiá skalízi.
Όso sídero pirósis, tóso kókkino tha gini.
Όso pio polí chtipás to, tóso pio polí ligizi.
Όso pio mízeros ise, tóso o kósmos se manízi.
Όso pio polí alargevis, tóso ki i álli se ksechnune.
Όso énas echtimiéte, tóso ke monách’ aksízi.
Όso krázis tis giortádes, tóso pio norís tha ‘rthune.
Όsi aksía su díni i fími, i aksía su de sti díni.
Όpios ólo léi ke léi, na kseléi glígora archízi.
Όso pio efkola énas tázi, tóso pio dískola díni.
Όpu káti ólo girevi, de th’ argísi na t’ orízi.
Tóso pethimáme káti, óso pio akrivá kostízi,
Όsi epímona to thélun, sto finále t’ apochtune.
Όso pio polí kinó ine, tóso ke pio lígo aksízi.
Όso krázis tis giortádes, tóso pio norís tha ‘rthune.
To skilí tu ópios ponái, pinasméno den t’ afíni.
Όso to filás to fruto, tóso pio polí sapízi.
Trói sigá sigá ti gurna to neró pu i vrísi chíni.
Cháni ópios polipsirízi t’ ó,ti i mira tu charízi.
Dio lagus ópios ksetréchi ke tus dio tus astochízi.
Όsi viázonte ke tréchun, sta kotrónia skuntuflune.
Όso les to ídio tragudi, tóso o kósmos to buchtízi.
Όso krázis tis giortádes, tóso pio norís tha ‘rthune.
Όso piótero anabezis, tóso ke to gélio svíni.
Όso i chufta su skorpízi, tóso i guna su kseftízi.
Όpios léi pánta tu alíthia, zórkos glígora tha mini.
Όso dérnete o aéras, tóso sto chioniá girízi.
Όpios to Theó latrevi, s’ ekklisiés kserostalízi.
Tósa chárises, pu tóra daniká tha su chriastune.
Ap’ ta déka pu su tázun, to `na póchis kállio aksízi.
Όso krázis tis giortádes, tóso pio norís tha ‘rthune.
Prígkipa, tu vurlisménu to mialó sto télos pízi.
Όso tone dérnun, tóso i tréles tu ton paratune.
Όso fronimevi, tóso óso ksílo éfage aksízi.
Όso krázis tis giortádes, tóso pio norís tha ‘rthune.
|