|
Άφησέ μου ένα ίχνος στο κενό
μες στον κύκλο αυτόν που ζω
πάντα στα ίδια επιστρέφω
Πήγαινέ με εκεί που μόνη δεν μπορώ
ίσως να ‘μαι αυτό που θες
μα δεν ξέρω να ανατρέπω.
Άφησέ με να νομίζω πως τα σύννεφα αγγίζω
κάθε μέρα που με φέρνει πιο κοντά σου
άφησέ με να ελπίζω πως κι εγώ κάτι αξίζω
σα ναυάγιο μες τα μαύρα τα νερά σου.
Χάρισέ μου μια αφορμή να θυμηθώ
κι αν είναι όνειρο όλο αυτό
μη μ’ αφήσεις να ξυπνήσω
Αντικρίζω ένα μεγάλο ωκεανό
μες στη γυάλα μου ξεχνιέμαι
κι ίσως να μη συνεχίσω.
|
Άfisé mu éna íchnos sto kenó
mes ston kíklo aftón pu zo
pánta sta ídia epistréfo
Pígené me eki pu móni den boró
ísos na ‘me aftó pu thes
ma den kséro na anatrépo.
Άfisé me na nomízo pos ta sínnefa angizo
káthe méra pu me férni pio kontá su
áfisé me na elpízo pos ki egó káti aksízo
sa nafágio mes ta mavra ta nerá su.
Chárisé mu mia aformí na thimithó
ki an ine óniro ólo aftó
mi m’ afísis na ksipníso
Antikrízo éna megálo okeanó
mes sti giála mu ksechniéme
ki ísos na mi sinechíso.
|
